ای رنجبر

تا به کی جان کندن اندر آفتاب ای رنجبر
ریختن از بهر نان از چهره آب ای رنجبر

زین همه خواری که بینی زآفتاب و خاک و باد
چیست مزدت جز نکوهش یا عتاب ای رنجبر

از حقوق پایمال خویشتن کن پرسشی
چند می‎ترسی ز هر خان و جناب ای رنجبر

جمله آنان را که چون زالو مکندت خون بریز
وندران خون دست و پایی کن خضاب ای رنجبر

دیو آز و خودپرستی را بگیر و حبس کن
تا شود چهر حقیقت بی‎حجاب ای رنجبر

حاکم شرعی که بهر رشوه فتوی می‎دهد
که دهد عرض فقیران را جواب ای رنجبر

آن که خود را پاک می‎داند ز هر آلودگی
می‎کند مردارخواری چون غراب ای رنجبر

گر که اطفال تو بی‎شامند شب‎ها باک نیست
خواجه تیهو می‎کند هر شب کباب ای رنجبر

گر چراغت را نبخشیده است گردون روشنی
غم مخور, می‎تابد امشب ماهتاب ای رنجبر

در خور دانش امیرانند و فرزندانشان
تو چه خواهی فهم کردن از کتاب ای رنجبر

مردم آنانند کز حکم و سیاست آگهند
کارگر کارش غم است و اضطراب ای رنجبر

هر که پوشد جامه نیکو, بزرگ و لایق اوست
رو تو صدها وصله داری بر لباب ای رنجبر

جامه‎ات شوخ است و رویت تیره‎رنگ از گرد و خاک
از تو می‎بایست کردن اجتناب ای رنجبر

هر چه بنویسد حکام اندرین محضر رواست
کس نخواهد خواستن زیشان حساب ای رنجبر
.: پروین اعتصامی :.